31 augustus 1947 (Batavia) – 8 juni 2024 (Hoofddorp)

Ik ben Frederik Fricke ( bapak fred), na de oorlog op een zondag, zijnde Koninginnedag 1947 geboren te Batavia in het voormalig Nederlands Indie.
Mijn opa en vader zijn beiden KNIL veteranen, zelf ben ik geen veteraan maar wel een gepensioneerde adjudant onderofficier van de Koninklijke Marine.

Toen ik in 1988 kennismaakte met Pencak Silat was ik direct helemaal verknocht. Ik ging naar de eerst volgende training. Destijds trainde ik 3 keer per week t.w. maandag/woensdag/zaterdag. Toen ik op 41-jarige leeftijd begon was mijn conditie op niveau 0. Na verloop van tijd werd mijn conditie beter en mijn spieren soepeler en sterker.

Enkele jaren later mocht ik mijn leraar bapak Glenn assisteren bij jeugdtrainingen. Uiteindelijk heb ik zelf tot 1997 met hulp van assistenten jeugdtrainingen gegeven. Na deze periode was ik assistent van bapak Paul die trainingen gaf aan leerlingen ouder dan 16 jaar. Er werden zelfs trainingen georganiseerd voor de oudste categorie, maar zij waren nooit ouder dan ik.

Pencak Silat is voor mij meer dan een vechtkunst – het is een levensstijl. Toen ik in het verleden voor mijn werk moeilijke opdrachten moest uitvoeren gaf deze sport mij heel veel positieve energie die mijn zelfvertrouwen deed vergroten.

Pencak Silat Jokotole is een vechtkunst die op maat wordt geleverd, dus niet een robotstijl zonder gevoel zoals bijvoorbeeld karate. Op maat gemaakt betekent dat technieken soms worden aangepast aan je lichaamsbouw. Onze school heeft leraren die zich hebben verdiept in diverse specialismen. Ikzelf heb me verdiept in de diverse soorten van expressie en het verfijnen van verdedigingstechnieken.